CINCO
AMIGOS ÚNICOS
AUTOR: Victor Piñón
Curso: 3º primaria.
Hai
moito tempo houbo un mamut chamado Cornos. Tiña cinco amigos: Blas, Dani,
Carlos, David e Álvaro.
Un
día Álvaro preguntou:
-A qué
xogamos?
Cornos
respondeulle:
-A o
mamut máis rápido.
Pero
Cornos esqueceuse de que Carlos e David non eran mamuts, senón que David era un
dente de sable e Carlos un perezoso.
Carlos
dixo.
-Xoguemos
ás carreiras.
Todos
respondéronlle_
-Ben,
ben, xenial!!!!
Facendo a
carreira atoparon unha cova, onde estaban pintadas figuras iguais ca eles!
A o
escapar, uns caernícolas atraparon a Cornos.
Carlos
dixo:
-Qué
facemos?
David
respondeulle:
-Rescatalo!
Todos
dixeron:
-Imos
alá!
Foron a
cova, pero non estaba!
Os
cavernícolas fóranse á montaña para comer a Cornos.
Cando ían
comer a Cornos, Carlos, Dani, David, Blas e Álvaro interrompíronos.
Álvaro
soltou a Cornos, cona axuda dun neno cavernícola e díxolle:
-Grazas.
O clan do
neno cavernícola castigouno.
Cornos
invitounos a cear herbas, carne e demáis.
Todos
dixeron:
-Ben,
ben!
Álvaro
dixo:
-A cear,
a cear, que ben, que ben, que ben, xenial, xenial, xenial, fabuloso, que fame
teño, ben, ben, xenial, que fame!!
Carlos
dixo:
-Tranquilo,
tranquilo, quieto e quieto, espera un pouquiño que igual te quimas, así que
podes tranquilizarte.
Todos comeron ben menos Álvaro
que vomitou tres veces seguidas, non esperou e quimouse un pouco a trompa.
E
todos dixéronlle que iso pasoulle por non esperar un pouco e ser un mamut un
pouquiño parvo.
Quedaron
durmindo toda a noite tranquilos menos Álvaro que berraba ai, ai, ai, que
dolor!. Por favor, por favor, que pare xa!. Por favor, por favor, por favor!
Dende ese
día, Álvaro fíxolle máis caso a Cornos.