Cinco amigos únicos.

CINCO AMIGOS ÚNICOS

AUTOR: Victor Piñón

Curso: 3º primaria.

         Hai moito tempo houbo un mamut chamado Cornos. Tiña cinco amigos: Blas, Dani, Carlos, David e Álvaro.

         Un día Álvaro preguntou:

-A qué xogamos?

Cornos respondeulle:

-A o mamut máis rápido.

Pero Cornos esqueceuse de que Carlos e David non eran mamuts, senón que David era un dente de sable e Carlos un perezoso.

Carlos dixo.

-Xoguemos ás carreiras.

Todos respondéronlle_

-Ben, ben, xenial!!!!

Facendo a carreira atoparon unha cova, onde estaban pintadas figuras iguais ca eles!

A o escapar, uns caernícolas atraparon a Cornos.

Carlos dixo:

-Qué facemos?

David respondeulle:

-Rescatalo!

Todos dixeron:

-Imos alá!

Foron a cova, pero non estaba!

Os cavernícolas fóranse á montaña para comer a Cornos.

Cando ían comer a Cornos, Carlos, Dani, David, Blas e Álvaro interrompíronos.

Álvaro soltou a Cornos, cona axuda dun neno cavernícola e díxolle:

-Grazas.

O clan do neno cavernícola castigouno.

Cornos invitounos a cear herbas, carne e demáis.

Todos dixeron:

-Ben, ben!

Álvaro dixo:

-A cear, a cear, que ben, que ben, que ben, xenial, xenial, xenial, fabuloso, que fame teño, ben, ben, xenial, que fame!!

Carlos dixo:

         -Tranquilo, tranquilo, quieto e quieto, espera un pouquiño que igual te quimas, así que podes tranquilizarte.

Todos comeron ben menos Álvaro que vomitou tres veces seguidas, non esperou e quimouse un pouco a trompa.

         E todos dixéronlle que iso pasoulle por non esperar un pouco e ser un mamut un pouquiño parvo.

Quedaron durmindo toda a noite tranquilos menos Álvaro que berraba ai, ai, ai, que dolor!. Por favor, por favor, que pare xa!. Por favor, por favor, por favor!

Dende ese día, Álvaro fíxolle máis caso a Cornos.